cytosol of cell

name::
* McsEngl.cell'cytosol,
* McsEngl.cell'att018-cytosol,

description::
"The cytosol, also known as intracellular fluid (ICF) or cytoplasmic matrix, or groundplasm,[2] is the liquid found inside cells.[3] It is separated into compartments by membranes. For example, the mitochondrial matrix separates the mitochondrion into many compartments.
In the eukaryotic cell, the cytosol is surrounded by the cell membrane and is part of the cytoplasm, which also comprises the mitochondria, plastids, and other organelles (but not their internal fluids and structures); the cell nucleus is separate. The cytosol is thus a liquid matrix around the organelles. In prokaryotes, most of the chemical reactions of metabolism take place in the cytosol, while a few take place in membranes or in the periplasmic space. In eukaryotes, while many metabolic pathways still occur in the cytosol, others take place within organelles.
The cytosol is a complex mixture of substances dissolved in water. Although water forms the large majority of the cytosol, its structure and properties within cells is not well understood. The concentrations of ions such as sodium and potassium are different in the cytosol than in the extracellular fluid; these differences in ion levels are important in processes such as osmoregulation, cell signaling, and the generation of action potentials in excitable cells such as endocrine, nerve and muscle cells. The cytosol also contains large amounts of macromolecules, which can alter how molecules behave, through macromolecular crowding.
Although it was once thought to be a simple solution of molecules, the cytosol has multiple levels of organization. These include concentration gradients of small molecules such as calcium, large complexes of enzymes that act together and take part in metabolic pathways, and protein complexes such as proteasomes and carboxysomes that enclose and separate parts of the cytosol."
[{1994} https://en.wikipedia.org/wiki/Cytosol]

membrane of nucleus

name::
* McsEngl.cell'nucleus'envelope,
* McsEngl.cell'nucleus'membrane,
* McsEngl.cell'att029-nuclear-envelope,
* McsEngl.nuclear-membrane-of-cell,

description::
"The nuclear envelope, also known as the nuclear membrane,[1][a] is made up of two lipid bilayer membranes which in eukaryotic cells surrounds the nucleus, which encases the genetic material.
The nuclear envelope consists of two lipid bilayer membranes, an inner nuclear membrane, and an outer nuclear membrane.[4] The space between the membranes is called the perinuclear space. It is usually about 20–40 nm wide.[5][6] The outer nuclear membrane is continuous with the endoplasmic reticulum membrane.[4] The nuclear envelope has many nuclear pores that allow materials to move between the cytosol and the nucleus.[4] Intermediate filament proteins called lamins form a structure called the nuclear lamina on the inner aspect of the inner nuclear membrane and gives structural support to the nucleus.[4]"
[{2020-03-23} https://en.wikipedia.org/wiki/Nuclear_envelope]

nucleolus of nucleus

name::
* McsEngl.cell'nucleus'nucleolus, /nnukleólus/,
* McsEngl.cell'nucleolus,
* McsEngl.nucleolus-of-cell,
* McsEngl.cell'att019''nucleolus,

description::
"The nucleolus (/nuː-, njuːˈkliːələs, -kliˈoʊləs/, plural: nucleoli /-laɪ/) is the largest structure in the nucleus of eukaryotic cells.[1] It is best known as the site of ribosome biogenesis. Nucleoli also participate in the formation of signal recognition particles and play a role in the cell's response to stress.[2] Nucleoli are made of proteins, DNA and RNA and form around specific chromosomal regions called nucleolar organizing regions. Malfunction of nucleoli can be the cause of several human conditions called "nucleolopathies"[3] and the nucleolus is being investigated as a target for cancer chemotherapy.[4][5]"
[{2020-03-23} https://en.wikipedia.org/wiki/Nucleolus]

structure of nucleus

structure::
* chromosome,
===
στον πυρήνα κάθε κυττάρου του ανθρώπου υπάρχουν 23 ζευγάρια χρωμοσωμάτων.
[Βήμα, {1995-03-05}, α35 αλαχιωτης]

ribosome of cell

name::
* McsEngl.cell'ribosome, /ráibosom/,
* McsEngl.cell'att021-ribosome,
* McsEngl.ribosome-of-cell,

description::
"Ribosomes (/ˈraɪbəˌsoʊm, -boʊ-/[1]) (named also Palade's corpuscles) comprise a complex macromolecular machine, found within all living cells, that serves as the site of biological protein synthesis (translation). Ribosomes link amino acids together in the order specified by messenger RNA (mRNA) molecules. Ribosomes consist of two major components: the small ribosomal subunits, which read the mRNA, and the large subunits, which join amino acids to form a polypeptide chain. Each subunit consists of one or more ribosomal RNA (rRNA) molecules and a variety of ribosomal proteins (r-protein or rProtein[2][3][4]). The ribosomes and associated molecules are also known as the translational apparatus."
[{2020-03-23} https://en.wikipedia.org/wiki/Ribosome]

vesicle of cell

name::
* McsEngl.cell'vesicle,
* McsEngl.cell'att022-vesicle,

description::
"In cell biology, a vesicle is a structure within or outside a cell, consisting of liquid or cytoplasm enclosed by a lipid bilayer. Vesicles form naturally during the processes of secretion (exocytosis), uptake (endocytosis) and transport of materials within the plasma membrane. Alternatively, they may be prepared artificially, in which case they are called liposomes (not to be confused with lysosomes). If there is only one phospholipid bilayer, they are called unilamellar liposome vesicles; otherwise they are called multilamellar. The membrane enclosing the vesicle is also a lamellar phase, similar to that of the plasma membrane, and intracellular vesicles can fuse with the plasma membrane to release their contents outside the cell. Vesicles can also fuse with other organelles within the cell. A vesicle released from the cell is known as an extracellular vesicle..
Vesicles perform a variety of functions. Because it is separated from the cytosol, the inside of the vesicle can be made to be different from the cytosolic environment. For this reason, vesicles are a basic tool used by the cell for organizing cellular substances. Vesicles are involved in metabolism, transport, buoyancy control,[1] and temporary storage of food and enzymes. They can also act as chemical reaction chambers.
The 2013 Nobel Prize in Physiology or Medicine was shared by James Rothman, Randy Schekman and Thomas Südhof for their roles in elucidating (building upon earlier research, some of it by their mentors) the makeup and function of cell vesicles, especially in yeasts and in humans, including information on each vesicle's parts and how they are assembled. Vesicle dysfunction is thought to contribute to Alzheimer's disease, diabetes, some hard-to-treat cases of epilepsy, some cancers and immunological disorders and certain neurovascular conditions.[3][4]"
IUPAC definition
Closed structure formed by amphiphilic molecules that contains solvent (usually water).[2]
[{2020-03-23} https://en.wikipedia.org/wiki/Vesicle_(biology_and_chemistry)]

endoplasmic-reticulum of cell

name::
* McsEngl.cell'endoplasmic-reticulum,
* McsEngl.cell'att023-endoplasmic-reticulum,

description::
"The endoplasmic reticulum (ER) is a type of organelle made up of two subunits – rough endoplasmic reticulum (RER), and smooth endoplasmic reticulum (SER). The endoplasmic reticulum is found in most eukaryotic cells and forms an interconnected network of flattened, membrane-enclosed sacs known as cisternae (in the RER), and tubular structures in the SER. The membranes of the ER are continuous with the outer nuclear membrane. The endoplasmic reticulum is not found in red blood cells, or spermatozoa.
The two types of ER share many of the same proteins and engage in certain common activities such as the synthesis of certain lipids and cholesterol. Different types of cells contain different ratios of the two types of ER depending on the activities of the cell.
The outer (cytosolic) face of the rough endoplasmic reticulum is studded with ribosomes that are the sites of protein synthesis. The rough endoplasmic reticulum is especially prominent in cells such as hepatocytes. The smooth endoplasmic reticulum lacks ribosomes and functions in lipid synthesis but not metabolism, the production of steroid hormones, and detoxification.[1] The smooth endoplasmic reticulum is especially abundant in mammalian liver and gonad cells."
[{2020-03-23} https://en.wikipedia.org/wiki/Endoplasmic_reticulum]

Golgi-apparatus of cell

name::
* McsEngl.cell'Golgi-apparatus,
* McsEngl.cell'att024-Golgi-apparatus,

description::
"The Golgi apparatus, also known as the Golgi complex, Golgi body, or simply the Golgi, is an organelle found in most eukaryotic cells.[1] Part of the endomembrane system in the cytoplasm, it packages proteins into membrane-bound vesicles inside the cell before the vesicles are sent to their destination. It resides at the intersection of the secretory, lysosomal, and endocytic pathways. It is of particular importance in processing proteins for secretion, containing a set of glycosylation enzymes that attach various sugar monomers to proteins as the proteins move through the apparatus.
It was identified in 1897 by the Italian scientist Camillo Golgi and was named after him in 1898.[2]"
[{2020-03-23} https://en.wikipedia.org/wiki/Golgi_apparatus]

cytoskeleton of cell

name::
* McsEngl.cell'cytoskeleton,
* McsEngl.cell'att025-cytoskeleton,

description::
"The cytoskeleton is a complex, dynamic network of interlinking protein filaments present in the cytoplasm of all cells, including bacteria and archaea.[1] It extends from the cell nucleus to the cell membrane and is composed of similar proteins in the various organisms. In eukaryotes, it is composed of three main components, microfilaments, intermediate filaments and microtubules, and these are all capable of rapid growth or disassembly dependent on the cell's requirements.[2]
A multitude of functions can be performed by the cytoskeleton. Its primary function is to give the cell its shape and mechanical resistance to deformation, and through association with extracellular connective tissue and other cells it stabilizes entire tissues.[3][4] The cytoskeleton can also contract, thereby deforming the cell and the cell's environment and allowing cells to migrate.[5] Moreover, it is involved in many cell signaling pathways and in the uptake of extracellular material (endocytosis),[6] the segregation of chromosomes during cellular division,[3] the cytokinesis stage of cell division,[7] as scaffolding to organize the contents of the cell in space[5] and in intracellular transport (for example, the movement of vesicles and organelles within the cell)[3] and can be a template for the construction of a cell wall.[3] Furthermore, it can form specialized structures, such as flagella, cilia, lamellipodia and podosomes. The structure, function and dynamic behavior of the cytoskeleton can be very different, depending on organism and cell type.[3][7] Even within one cell, the cytoskeleton can change through association with other proteins and the previous history of the network.[5]
A large-scale example of an action performed by the cytoskeleton is muscle contraction. This is carried out by groups of highly specialized cells working together. A main component in the cytoskeleton that helps show the true function of this muscle contraction is the microfilament. Microfilaments are composed of the most abundant cellular protein known as actin.[8] During contraction of a muscle, within each muscle cell, myosin molecular motors collectively exert forces on parallel actin filaments. Muscle contraction starts from nerve impulses which then causes increased amounts of calcium to be released from the sarcoplasmic reticulum. Increases in calcium in the cytosol allows muscle contraction to begin with the help of two proteins, tropomyosin and troponin.[8] Tropomyosin inhibits the interaction between actin and myosin, while troponin senses the increase in calcium and releases the inhibition.[9] This action contracts the muscle cell, and through the synchronous process in many muscle cells, the entire muscle."

vacuole of cell

name::
* McsEngl.cell'vacuole, /vákkuol/,
* McsEngl.cell'att026-vacuole,

description::
"A vacuole (/ˈvækjuːoʊl/) is a membrane-bound organelle which is present in all plant and fungal cells and some protist, animal[1] and bacterial cells.[2][verification needed] Vacuoles are essentially enclosed compartments which are filled with water containing inorganic and organic molecules including enzymes in solution, though in certain cases they may contain solids which have been engulfed. Vacuoles are formed by the fusion of multiple membrane vesicles and are effectively just larger forms of these.[3] The organelle has no basic shape or size; its structure varies according to the requirements of the cell."
[{2020-03-23} https://en.wikipedia.org/wiki/Vacuole]

lysosome of cell

name::
* McsEngl.cell'lysosome, /láisosom/,
* McsEngl.cell'att027-lysosome,

description::
"A lysosome (/ˈlaɪsəˌsoʊm/) is a membrane-bound organelle found in many animal cells.[1] They are spherical vesicles that contain hydrolytic enzymes that can break down many kinds of biomolecules. A lysosome has a specific composition, of both its membrane proteins, and its lumenal proteins. The lumen's pH (~4.5–5.0)[2] is optimal for the enzymes involved in hydrolysis, analogous to the activity of the stomach. Besides degradation of polymers, the lysosome is involved in various cell processes, including secretion, plasma membrane repair, cell signaling, and energy metabolism.[3]
Lysosomes act as the waste disposal system of the cell by digesting obsolete or un-used materials in the cytoplasm, from both inside and outside the cell. Material from outside the cell is taken-up through endocytosis, while material from the inside of the cell is digested through autophagy.[5] The sizes of the organelles vary greatly—the larger ones can be more than 10 times the size of the smaller ones.[6] They were discovered and named by Belgian biologist Christian de Duve, who eventually received the Nobel Prize in Physiology or Medicine in 1974.
Lysosomes are known to contain more than 60 different enzymes, and have more than 50 membrane proteins.[7][8] Enzymes of the lysosomes are synthesised in the rough endoplasmic reticulum. The enzymes are imported from the Golgi apparatus in small vesicles, which fuse with larger acidic vesicles. Enzymes destined for a lysosome are specifically tagged with the molecule mannose 6-phosphate, so that they are properly sorted into acidified vesicles.[9][10]
Synthesis of lysosomal enzymes is controlled by nuclear genes. Mutations in the genes for these enzymes are responsible for more than 30 different human genetic disorders, which are collectively known as lysosomal storage diseases. These diseases result from an accumulation of specific substrates, due to the inability to break them down. These genetic defects are related to several neurodegenerative disorders, cancers, cardiovascular diseases, and aging-related diseases.[11][12] [13]
Lysosomes should not be confused with liposomes, or with micelles."
[{2020-03-23} https://en.wikipedia.org/wiki/Lysosome]

centrosome of cell

name::
* McsEngl.cell'centrosome,
* McsEngl.cell'att028-centrosome,

description::
"In cell biology, the centrosome (Latin centrum 'center' + Greek sōma 'body') is an organelle that serves as the main microtubule organizing center (MTOC) of the animal cell, as well as a regulator of cell-cycle progression. The centrosome is thought to have evolved only in the metazoan lineage of eukaryotic cells.[1] Fungi and plants lack centrosomes and therefore use structures other than MTOCs to organize their microtubules.[2][3] Although the centrosome has a key role in efficient mitosis in animal cells, it is not essential in certain fly and flatworm species.[4][5][6]
Centrosomes are composed of two centrioles arranged at right-angles to each other, and surrounded by an amorphous mass of protein termed the pericentriolar material (PCM). The PCM contains proteins responsible for microtubule nucleation and anchoring[7] including γ-tubulin, pericentrin and ninein. In general, each centriole of the centrosome is based on a nine triplet microtubule assembled in a cartwheel structure, and contains centrin, cenexin and tektin.[8] In many cell types the centrosome is replaced by a cilium during cellular differentiation. However, once the cell starts to divide, the cilium is replaced again by the centrosome.[9]"
[{2020-03-23} https://en.wikipedia.org/wiki/Centrosome]

structure

structure::
* human-gene,
* DNA,
* RNA,

Chromosome: one of the usually elongated bodies in a cell nucleus that contains most or all of the DNA or RNA comprising the genes.
[FRANKLIN, LM-6000]

SPECIFIC

name::
* McsEngl.chromosome.specific,

Chromosomes in humans can be divided into two types: autosomes and sex chromosomes. Certain genetic traits are linked to a person's sex and are passed on through the sex chromosomes. The autosomes contain the rest of the genetic hereditary information. All act in the same way during cell division. Human cells have 23 pairs of chromosomes (22 pairs of autosomes and one pair of sex chromosomes), giving a total of 46 per cell. In addition to these, human cells have many hundreds of copies of the mitochondrial genome. Sequencing of the human genome has provided a great deal of information about each of the chromosomes. Below is a table compiling statistics for the chromosomes, based on the Sanger Institute's human genome information in the Vertebrate Genome Annotation (VEGA) database.[5] Number of genes is an estimate as it is in part based on gene predictions. Total chromosome length is an estimate as well, based on the estimated size of unsequenced heterochromatin regions.
[http://en.wikipedia.org/wiki/Chromosome]

chromosome.aggregate

name::
* McsEngl.chromosome.aggregate,

description::
στον πυρήνα κάθε κυττάρου του ανθρώπου υπάρχουν 23 ζευγάρια χρωμοσωμάτων.
[Βήμα, {1995-03-05}, α35 αλαχιωτης]
===
ο αριθμός των χρωμοσωμάτων σε κάθε είδος οργανισμού είναι σταθερός. Ετσι πχ ο άνθρωπος έχει 46 χρωμοσώματα σε κάθε του κύτταρο (πλην των γεννητικών), ενώ η γάτα 38, το σιτάρι 14, ο βάτραχος 26 κοκ.
[Αργύρης, {1994}, 70⧺cptRsc31⧺]

chromosome.1

name::
* McsEngl.chromosome.1,

description::
Chromosome 1 is the designation for the largest human chromosome. Humans have two copies of chromosome 1, as they do with all of the autosomes, which are the non-sex chromosomes. Chromosome 1 spans about 249 million nucleotide base pairs, which are the basic units of information for DNA.[1] It represents about 8% of the total DNA in human cells.[2]
Identifying genes on each chromosome is an active area of genetic research. Chromosome 1 is currently thought to have 4,316 genes, exceeding previous predictions based on its size.[1] It was the last completed chromosome, sequenced two decades after the beginning of the Human Genome Project.
The number of single nucleotide polymorphisms (SNPs) is about 740,000.[citation needed]
[http://en.wikipedia.org/wiki/Chromosome_1_(human)]

chromosome.sex

name::
* McsEngl.chromosome.sex,

description::
φυλετικα χρωμοσώματα
===
το κορίτσι έχει χχ χρωμοσώματα
και το αγόρι χυ.
[Βήμα, {1996-11-03}, TO αλλο βημα 21]
===
φυλετικα χρωμοσώματα είναι τα υπεύθυνα για τον καθορισμό των φύλων.
[Αργύρης, {1994}, 150⧺cptRsc29⧺]

chromosome.sexNo

McsHitp-creation:: {2012-08-19},

name::
* McsEngl.chromosome.sexNo,
* McsEngl.autosome-human-chromosome, {2012-08-19},

Dna of cell

name::
* McsEngl.cell'Dna,
* McsEngl.cell'att015-Dna,
* McsEngl.deoxyribonucleic-acid, /dioksiraibonnukléik-asid/,
* McsEngl.Dna,
* McsEngl.DNA.human,
* McsEngl.human'DNA,

description::
TO DNA είναι ένα μεγάλο μόριο που βρίσκεται στον πυρήνα του κυττάρου. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί 'εγκέφαλος' του κυττάρου.
[Βήμα, {1995-06-04}, α48]
===
analytic: To DNA είναι μέρος των chromosome.
===
synthetic: το DNA περιέχει τα gene.

gene of Dna

definition::
specific-definition:
·

generic-definition:
·

part-definition:
·

whole-definition:
· gene is a-sequence of nucleotides that encodes the-synthesis of a-protein.

name::
* McsEngl.Dna'gene,
* McsEngl.Dna'att013-gene,
* McsEngl.gene.human,
* McsEngl.gene,
====== langoGreek:
* McsElln.γονίδιο,
* McsElln.γονίδιο.ανθρώπου,

description::
analytic: το γονίδιο είναι λειτουργική μονάδα του DNA.
[Βήμα, {1995-07-04}, α48]
===
synthetic: τα γονίδια αποτελούνται από νουκλεοτιδια.
[hmnSgm, {1995-03}]

generic-tree-of-::
* GENE⧺cptEpistem731⧺,

metagenome of bodyHmn

name::
* McsEngl.Dna.metagenome,
* McsEngl.bodyHmn'metagenome,
* McsEngl.cell'att014-metagenome,

description::
· metagenome is the-aggregate Dna and Rna of the-microorganisms inside and on the-human-body.

other-view

other-view::
πρώτος ο αγγλος R. Hooke (1635-1703) παρατήρησε, με μικροσκόπιο που κατασκεύασε ο ίδιος, δομές που ονόμασε "κύτταρα", εισάγοντας τη βασική αυτή έννοια στη βιολογία.
αργότερα οι γερμανοί M. Schleiden (1804-1881) και Th. Schwann (1810-1882) διατύπωσαν, μετά από μελέτες των φυτικών και ζωικών οργανισμών αντίστοιχα, την κυτταρική θεωρια (1838-1839), δηλ. ότι κάθε οργανισμός αποτελείται από ένα ή περισσότερα κύτταρα, κάθε ένα από τα οποία έχει τη δική του βιολογική οντότητα.
αργότερα ο R. Virchow (1821-1902) συμπλήρωσε την κυτταρική θεωρία με το αξίωμα ότι "κάθε κύτταρο προέρχεται από τη διαίρεση προϋπάρχοντος κυττάρου" (omnis cellula e cellula).
[Αργύρης, {1994}, 9⧺cptRsc31⧺]

communicating of cell

name::
* McsEngl.cell'communication,
* McsEngl.cell'att035-communication,

description::
"Cellular communication is an umbrella term used in biology and more in depth in biophysics, biochemistry and biosemiotics to identify different types of communication methods between living cellulites. Some of the methods include cell signaling among others. This process allows millions of cells to communicate and work together to perform important bodily processes that are necessary for survival. Both multicellular and unicellular organisms heavily rely on cell-cell communication.[1]"
[{2020-03-23} https://en.wikipedia.org/wiki/Cellular_communication_(biology)]

signaling of cell

name::
* McsEngl.cell'signaling,
* McsEngl.cell'att030-signaling,

description::
"In biology, cell signaling (cell signalling in British English) is part of any communication process that governs basic activities of cells and coordinates multiple-cell actions. The ability of cells to perceive and correctly respond to their microenvironment is the basis of development, tissue repair, and immunity, as well as normal tissue homeostasis. Errors in signaling interactions and cellular information processing may cause diseases such as cancer, autoimmunity, and diabetes.[1][2][3] By understanding cell signaling, clinicians may treat diseases more effectively and, theoretically, researchers may develop artificial tissues.[4]
Systems biology studies the underlying structure of cell-signaling networks and how changes in these networks may affect the transmission and flow of information (signal transduction). Such networks are complex systems in their organization and may exhibit a number of emergent properties, including bistability and ultrasensitivity. Analysis of cell-signaling networks requires a combination of experimental and theoretical approaches, including the development and analysis of simulations and modeling.[5][6] Long-range allostery is often a significant component of cell-signaling events.[7]
All cells receive and respond to signals from their surroundings. This is accomplished by a variety of signal molecules that are secreted or expressed on the surface of one cell and bind to a receptor expressed by the other cells, thereby integrating and coordinating the function of the many individual cells that make up organisms. Each cell is programmed to respond to specific extracellular signal molecules. Extracellular signaling usually entails the following steps:
1. Synthesis and release of the signaling molecule by the signaling cell;
2. Transport of the signal to the target cell;
3. Binding of the signal by a specific receptor leading to its activation;
4. Initiation of signal-transduction pathways.[8]"
[{2020-02-20} https://en.wikipedia.org/wiki/Cell_signaling]

transformation of cell

name::
* McsEngl.cell'transformation,
* McsEngl.cell'att031-transformation,

μετατροπή αίματος... σε νευρικά κύτταρα
Αθήνα {2015-05-23},
επιστήμονες στον καναδά δημιούργησαν αισθητηριακά νευρικά κύτταρα, μετατρέποντας αίμα που είχαν πάρει από τους ασθενείς.

οι ερευνητές μετέτρεψαν ενήλικα κύτταρα του αίματος τόσο σε κύτταρα (νευρώνες) του κεντρικού νευρικού συστήματος, δηλαδή του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού, όσο και του περιφερικού νευρικού συστήματος, που βρίσκονται στο υπόλοιπο σώμα και αντιλαμβάνονται τον πόνο, το ζεστό-κρύο, τη φαγούρα κ.α.

οι επιστήμονες της ιατρικής σχολής του πανεπιστημίου μακμάστερ του οντάριο, με επικεφαλής τον καθηγητή βιοχημείας μικ μπατία, διευθυντή του ινστιτούτου ερευνών βλαστοκυττάρων και καρκίνου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό βιολογίας «Cell Reports», δήλωσαν ότι η ανακάλυψη έχει πολλές και άμεσες εφαρμογές. Μεταξύ άλλων, θα οδηγήσει στην ανακάλυψη νέων αναλγητικών φαρμάκων.

«μπορούμε πλέον να πάρουμε εύκολα δείγματα αίματος και μετά να δημιουργήσουμε τα κύρια είδη κυττάρων των νευρολογικών συστημάτων, σε καλλιέργεια στο εργαστήριο, εξατομικευμένα για κάθε ασθενή. Κανείς ποτέ δεν το είχε κάνει αυτό μέχρι σήμερα», δήλωσε ο μπατία.

οι ερευνητές δοκίμασαν με επιτυχία την τεχνική τους τόσο με φρέσκο αίμα, όσο και με αίμα διατηρημένο στην κατάψυξη.

πηγή: απε/μπε
[http://www.nooz.gr/science/metetrepsan-apeu8eias-aima-se-neurika-kittara]

life-cycle of cell

name::
* McsEngl.cell'life-cycle,
* McsEngl.cell'att032-life-cycle,

description::
"The eukaryotic cell cycle consists of four distinct phases: G1 phase, S phase (synthesis), G2 phase (collectively known as interphase) and M phase (mitosis and cytokinesis). M phase is itself composed of two tightly coupled processes: mitosis, in which the cell's nucleus divides, and cytokinesis, in which the cell's cytoplasm divides forming two daughter cells. Activation of each phase is dependent on the proper progression and completion of the previous one. Cells that have temporarily or reversibly stopped dividing are said to have entered a state of quiescence called G0 phase."
[{2020-02-14} https://en.wikipedia.org/wiki/Cell_cycle#Phases]

reproduction of cell

name::
* McsEngl.cell'reproducing,
* McsEngl.cell'att036-reproducing,

description::
"Most human cells are produced by mitotic cell division. Important exceptions include the gametes – sperm and egg cells – which are produced by meiosis."
[{1994} https://en.wikipedia.org/wiki/Mitosis]

genesis of cell

name::
* McsEngl.cell'genesis,
* McsEngl.cell'att033-genesis,

description::
"All the cells that make up a human being, for example, are derived from the successive divisions of a single cell, the zygote (See Fertilization), which is formed by the union of an egg and a sperm."
"Genetics," Microsoft(R) Encarta(R) 97 Encyclopedia. (c) 1993-1996 Microsoft Corporation. All rights reserved.

death of cell

name::
* McsEngl.cell'death,
* McsEngl.cell'att034-death,

οταν τα κύτταρα αυτοκτονούν
στ. Αλαχιωτης
η φυσιολογική ανάπτυξη κάθε πολυκύτταρου οργανισμού εξαρτάται από τον προγραμματισμένο θάνατο επιλεγμένων κυττάρων. Εκατομμύρια κύτταρα από το σώμα μας πεθαίνουν, για να είμαστε υγιείς. Οι τρύπες του σώματός μας, όπως λ.χ. τα μάτια μας ή τα αφτιά μας, γίνονται μετά από προγραμματισμένη αυτοκτονία ορισμένων κυττάρων κατά την ανάπτυξη του εμβρύου. ένα σκουλήκι, που έχει το επιστημονικό όνομα Caenorhabditis elegans και έχει μόνο ένα χιλιοστό του μέτρου μήκος, χάνει ακριβώς 131 από τα 1.090 αρχικά κύτταρά του για να ωριμάσει. Ο γυρίνος χάνει την ουρά του για να γίνει ώριμος βάτραχος. Το έμβρυο του ανθρώπου χάνει τον ιστό που κρατά τα δάκτυλά του ενωμένα. Οι φακοί των ματιών δημιουργούνται από το πτώμα των κυττάρων εκείνων που αντικαθιστούν το κυτταρόπλασμά τους, καθώς πεθαίνουν, με την πρωτεΐνη κρυσταλλίνη. Στο δέρμα υπάρχουν τα κερατινικά κύτταρα τα οποία δημιουργούνται από άλλα πρόδρομα κύτταρα, που βρίσκονται σε βαθύτερα στρώματα και, καθώς μεταναστεύουν προς την επιφάνεια πεθαίνουν, αντικαθιστώντας το περιεχόμενό τους με την πρωτεΐνη κερατίνη. Αυτά τα νεκρά κύτταρα αποτελούν το εξωτερικό στρώμα του δέρματος και το προστατεύουν.
ο προγραμματισμένος αυτός θάνατος των κυττάρων, που αντανακλά μία φυσιολογική διαδικασία, λέγεται απόπτωση, σε αντίθεση με τους μη φυσιολογικούς θανάτους κυττάρων, για τους οποίους χρησιμοποιείται ο όρος νέκρωση. Η απόπτωση, η αυτοκτονία δηλαδή ορισμένων κυττάρων, προκαλεί σήμερα ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς οποιαδήποτε παρέκκλιση της ρύθμισής της, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε αυτοκτονία είτε πάρα πολλών είτε πολύ λίγων κυττάρων, είναι δυνατόν να συμβάλει στην πρόκληση ασθενειών όπως ο καρκίνος, το AIDS, η νόσος Alzheimer, η Parkinson, η ρευματοειδής αρθρίτιδα κ.ά.
τα όπλα αυτοκτονίας των κυττάρων είναι διάφορες πρωτεΐνες (ένζυμα - πρωτεάσες) που αποικοδομούν, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, το γενετικό υλικό των κυττάρων και τα καθιστούν ανίκανα να διατηρήσουν τη ζωή τους. Οταν ένα κύτταρο πρόκειται να αυτοκτονήσει, να υποστεί απόπτωση, υφίσταται ορισμένες αλλαγές που οδηγούν στην απόσπασή του από τα γειτονικά κύτταρα και στη διάσπασή του σε κομμάτια, τα οποία απορροφώνται από άλλα κύτταρα που βρίσκονται στην περιοχή. Απόπτωση μπορεί να συμβεί και σε υγιή κύτταρα, όπως, λ.χ., στα λεμφοκύτταρα τ ατόμων που πάσχουν από AIDS, με αποτέλεσμα να αυτοκαταστρέφεται το ανοσοποιητικό σύστημα. Γι' αυτό και γίνεται προσπάθεια παρεμπόδισης της απόπτωσης των λεμφοκυττάρων τ, προκειμένου να αντιμετωπιστεί το AIDS. αλλες ασθένειες που χαρακτηρίζονται αυτοάνοσες, όπως ο ερυθηματώδης λύκος και η ρευματοειδής αρθρίτιδα, αποδίδονται σε αποτυχία των κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος να πεθάνουν, σε μειωμένη δηλαδή απόπτωση, που έχει ως αποτέλεσμα τα υγιή λεμφοκύτταρα να ζουν περισσότερο του κανονικού.
μεγάλης έκτασης απόπτωση συμβαίνει στα ισχαιμικά καρδιακά επεισόδια. Και επειδή ούτε τα κύτταρα των καρδιακών μυών ούτε τα κύτταρα του νευρικού συστήματος διαιρούνται, η απώλεια είναι οριστική. Γι' αυτό και σ' αυτή την περίπτωση η προσπάθεια περιορισμού του κυτταρικού θανάτου εστιάζεται στην ανεύρεση ή σύνθεση φαρμάκων, τα οποία είτε αναστέλλουν τις πρωτεάσες που προκαλούν απόπτωση είτε παρεμποδίζουν τη δημιουργία των λεγόμενων ελεύθερων ριζιδίων, τα οποία παίζουν καταστροφικό ρόλο. Η απόπτωση θεωρείται επίσης σοβαρός παράγοντας για τον κυτταρικό θάνατο σε ασθένειες που χαρακτηρίζονται από προοδευτική απώλεια εγκεφαλικών νευρικών κυττάρων, όπως στις νόσους Alzheimer, Parkinson και Huntington.
οπως έχουμε αναφέρει και σε παλιότερη επικοινωνία μας, ο καρκίνος αναπτύσσεται μετά τη συσσώρευση μεταλλάξεων σε γονίδια που ελέγχουν την αύξηση και την επιβίωση των κυττάρων. Αν μία μετάλλαξη προκαλεί ανεπανόρθωτη βλάβη, τότε το κύτταρο συνήθως αυτοκτονεί για να μη μετατραπεί σε επικίνδυνο. Αν όμως ξεχάσει να πεθάνει, τότε είτε το ίδιο είτε οι απόγονοί του ζουν αρκετά για να συσσωρευθούν και άλλες μεταλλάξεις, που το οδηγούν σε ανεξέλεγκτες διαιρέσεις και μεταστάσεις.
και στην περίπτωση του καρκίνου η αποτυχία απόπτωσης συνδέεται με γενετικές βλάβες, οι οποίες εντοπίζονται στο αντικαρκινογονίδιο ρ53, η πρωτεΐνη του οποίου ενεργοποιεί τον μηχανισμό απόπτωσης, όταν το DNA του κυττάρου έχει υποστεί μία σοβαρή βλάβη, που δεν μπορεί να επιδιορθωθεί. Αλλες πρωτεΐνες που εμπλέκονται στον μηχανισμό της απόπτωσης είναι η Bcl-2 πρωτεΐνη, κυρίως στα λεμφοκύτταρα, όπου μπλοκάρεται ο κυτταρικός θάνατος από την υπερβολική παραγωγή αυτής της πρωτεΐνης. Αξίζει να αναφερθεί και η περίπτωση που η απόπτωση, σε κύτταρα που δεν χρειάζονται, προκαλείται και από έναν άλλο παράγοντα, τον Fas, ένα μόριο που τελευταία έχει αποκτήσει την προσοχή των ερευνητών. Πάντως ιδιαίτερη προσπάθεια γίνεται προς την κατεύθυνση της γενετικής θεραπείας του καρκίνου, που εστιάζεται στην αντιμετώπιση της αντίστασης της απόπτωσης, με την εισαγωγή φυσιολογικών ρ53γονιδίων στους όγκους ή με την ανεύρεση τρόπων καταστολής της υπερδραστηριότητας του Bcl-2 γονιδίου.
η συμβολή του Bcl-2 γονιδίου στον καρκίνο βρίσκεται σε αντίθεση με τη δράση του σε άλλα κύτταρα, όπως τα μελανοκύτταρα που παράγουν μελανίνη, η οποία σκουραίνει το δέρμα και προφυλάσσει άλλα επιδερμικά κύτταρα από την υπεριώδη ακτινοβολία. Αν λοιπόν τα μελανοκύτταρα καταστρέφονταν εύκολα, τότε θα υπέβαλλαν σε κίνδυνο και τα υπόλοιπα. Για τον λόγο αυτόν τα μελανοκύτταρα παράγουν μεγάλες ποσότητες Bcl-2 πρωτεΐνης, η οποία εμποδίζει τον θάνατό τους.
από ό,τι φαίνεται με τη σύντομη αυτή διαδρομή στον λαβύρινθο της κυτταρικής αυτοκτονίας, της απόπτωσης, το ερευνητικό πεδίο έχει αρχίσει να αποκαλύπτει αξιοθαύμαστες λεπτομέρειες που μας γεμίζουν ελπίδα και υπερηφάνεια. Ο άνθρωπος έχει τεράστιες δυνατότητες. Δεν είναι μικρός. Ας μην το ξεχνάμε αυτό, για να αποφεύγουμε και τις ποικίλες μικρότητες της ζωής μας.
ο κ. Σταμάτης ν. Αλαχιώτης είναι καθηγητής γενετικής και πρύτανης του πανεπιστημίου πατρών.
[http://tovima.dolnet.gr/demo/owa/tobhma.print_contents?myindex=31275&cookie= 1997σεπτ09]

lifetime

name::
* McsEngl.cell'lifetime,
* McsEngl.cell'lifespan,
* McsEngl.cell'att005-lifespan,

generic-tree of cell

generic-of-cell::
* cellOgm,
* nodeBodyHmn,

addressWpg::
* https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_distinct_cell_types_in_the_adult_human_body,

specific-tree of cell

specific-of-cell::
· alphabetically:
* hair-cell,
* gamete-cell,
* glial-cell,
* lymph-cell,
* muscle-cell,
* nerve-cell,
* osteoblast-cell,
* ovum-cell,
* photoreceptor-cell,
* platelet-cell,
* red-cell,
* spermatozoon-cell,
* taste-receptor-cell,
* white-boold-cell,
===
"Your body contains trillions of cells, organized into more than 200 major types."
[https://www.nigms.nih.gov/education/Booklets/Inside-the-Cell/Documents/Booklet-Inside-the-Cell.pdf#page=6]
===
στους πολυκύτταρους οργανισμούς, όπως ο άνθρωπος, τα διάφορα κύτταρα δεν είναι όμοια λειτουργικά και μορφολογικά μεταξύ τους, αλλά έχουν υποστεί εξειδίκευση για ορισμένη λειτουργία, δηλ. Διαφοροποίηση (μυϊκά κύτταρα για την κίνηση, γεννητικά κύτταρα για την αναπαραγωγή, νευρικά κύτταρα για τη μεταφορά των διεγέρσεων κτλ).
[Αργύρης,, 237⧺cptRsc31⧺]

genome

description::
δημοσίευση: 04 νοε. 2013, 20:25
γενετικό μωσαϊκό
περιέργως, κάθε νευρώνας του εγκεφάλου έχει το δικό του γονιδίωμα
οι νευρώνες του εγκεφάλου δεν έχουν όλοι το ίδιο γονιδίωμα
λα χόγια, καλιφόρνια
οι βιολόγοι πίστευαν κάποτε ότι όλα τα κύτταρα ενός οργανισμού περιέχουν πανομοιότυπο γενετικό υλικό. Γνωρίζουμε όμως σήμερα ότι αυτό είναι μία υπεραπλούστευση, και μία νέα μελέτη στο Science αποκαλύπτει ότι κάθε νευρικό κύτταρο του εγκεφάλου έχει ελαφρώς διαφορετικό γονιδίωμα.

οι πρώτες ενδείξεις για το γενετικό μωσαϊκό του εγκεφάλου είχαν έρθει από μελέτες που προσδιόριζαν τη μέση γενετική αλληλουχία σε ένα μεγάλο δείγμα ιστού και είχαν αποκαλύψει επιπλέον ή λιγότερα χρωμοσώματα.

μέχρι πρόσφατα, όμως, ήταν δύσκολο να προσδιοριστεί η γενετική αλληλουχία μεμονωμένων νευρώνων, αντί για τη μέση αλληλουχία ενός πληθυσμού κυττάρων στα δείγματα.

τώρα, ερευνητές του ινστιτούτου Salk στην καλιφόρνια αναφέρουν ότι διάβασαν τα γονιδιώματα μεμονωμένων νευρώνων που απομονώθηκαν από εθελοντές μετά θάνατον.

οι ερευνητές αναφέρουν στο Science ότι απομόνωσαν περίπου 100 νευρώνες από τρία άτομα. Η απειροελάχιστη ποσότητα DNA που περιείχε κάθε κύτταρο έπρεπε πρώτα να αντιγραφεί εκατομμύρια φορές προκειμένου να είναι δυνατός ο προσδιορισμός της αλληλουχίας.

αυτό μπορεί να γίνει με μία μέθοδο που ονομάζεται PCR (αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης), η οποία όμως μπορεί εύκολα να μολυνθεί με ξένο DNA στο εργαστήριο. Οι ερευνητές του Salk χρειάστηκαν μάλιστα ένα χρόνο μέχρι να είναι βέβαιοι ότι τα δείγματά τους δεν είχαν επιμολυνθεί.

«έπρεπε να κάνουμε πειράματα ελέγχου [...] επειδή μας εξέπληξε το γεγονός ότι οι μεμονωμένοι νευρώνες στον εγκέφαλό μας έχουν διαφορετικό DNA» σχολιάζει ο φρεντ γκέιτζ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.

η ανάλυση αποκάλυψε εκτεταμένες περιοχές του γονιδιώματος που εμφανίζονταν σε περισσότερα ή λιγότερα αντίγραφα από το κανονικό. Το 41% των νευρώνων που εξετάστηκαν παρουσίαζαν τέτοιες «παραλλαγές αριθμού αντιγράφων», ή CNV, οι οποίες δεν υπήρχαν σε κανένα άλλο κύτταρο.

το ενδιαφέρον είναι ότι τέτοια CNV εντοπίστηκαν και σε νευρικά κύτταρα που είχαν δημιουργηθεί στο εργαστήριο μετατρέποντας απλά κύτταρα δέρματος σε τεχνητά βλαστοκύτταρα ή iPS. τα κύτταρα δέρματος παρουσιάζουν και αυτά γενετικές αποκλίσεις μεταξύ τους, όχι όμως τόσο μεγάλες όσο οι νευρώνες που παράγονται τελικά από αυτά.

το εύρημα αυτό ίσως έχει συνέπειες για τις μελέτες που χρησιμοποιούν iPS για τη μελέτη των νευρώνων, ίσως και στις προσπάθειες για καλλιέργεια οργάνων από τεχνητά βλαστοκύτταρα.

γιατί όμως να υπάρχει αυτό το γενετικό μωσαϊκό στον υγιή εγκέφαλο; κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα, οι ερευνητές όμως εικάζουν ότι αυτές οι μεταβολές ίσως επιτρέπουν στον εγκέφαλο να προσαρμόζεται σε νέα περιβάλλοντα, ή μπορεί να τον προστατεύουν από ιούς.

όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, το φαινόμενο θα γίνει κατανοητό μόνο όταν υπάρξουν τεχνολογίες που επιτρέπουν τη μελέτη των προϊόντων του DNA, δηλαδή του mRNA και των πρωτεϊνών, μέσα σε μεμονωμένα κύτταρα.

επιμέλεια: βαγγέλης πρατικάκης
[http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231272028]

regeneration

Neuroscientists have found that brain cells can, in fact, regenerate even in the large and advanced parts of the brain.
Neuroscientists have found that brain cells can, in fact, regenerate even in the large and advanced parts of the brain. For a long time, scientists thought that it was impossible for brain cells to regenerate because they assumed that any new cells would disrupt the order of the brain. Research has shown that this is not true, and that brain cells can and do regenerate, especially in the areas related to learning, decision-making, visual recognition, and the way people perceive objects in space. Research is ongoing about neurogenesis (i.e., the birth of neurons), since it could be used to help treat conditions connected to memory loss or motor dysfunction.
[http://www.wisegeek.com/do-brain-cells-regenerate.htm?m {2013-04-20}]

01_disease of cellNeuron

name::
* McsEngl.cellNeuron'01_disease,
* McsEngl.cellNeuron'att001-disease,
* McsEngl.cellNeuron'disease-att001,
* McsEngl.disease.254-cellNeuron,
* McsEngl.disease.cellNeuron-254,

Ελληνες ερευνητές
αποκωδικοποίησαν ασθένειες των νεύρων
της Ιωάννας Σωτήρχου
το κλειδί για την αντιμετώπιση μιας σειράς νευρολογικών διαταραχών, όπως είναι το αλτσχάιμερ, το πάρκινσον και η νόσος του χάντιγκτον, βρήκαν Ελληνες ερευνητές στο ιόνιο πανεπιστήμιο, έπειτα από έξι χρόνια ερευνών.

αυτό που δεν έχουν βρει ακόμη, όμως, είναι ο τρόπος να ξεκλειδώσουν το ενδιαφέρον της ελληνικής πολιτείας προκειμένου να αξιοποιηθεί κατάλληλα ένα μοναδικό ερευνητικό εργαλείο, το οποίο ανοίγει το δρόμο για την έγκαιρη διάγνωση αυτών των ασθενειών, αναζωπυρώνοντας τις ελπίδες για την αποτελεσματική θεραπεία τους.

ενώ μέχρι σήμερα οι κλινικές μελέτες εξετάζουν τις συνέπειες αυτών των διαταραχών, εστιάζοντας στα συμπτώματα ήδη ασθενών, η ερευνητική ομάδα πήρε τα πράγματα από την αρχή και με τη βοήθεια των μαθηματικών μοντέλων βιοπληροφορικής κατανόησε το μηχανισμό που τις προκαλεί, αγγίζοντας την καρδιά του προβλήματος.

οπως εξηγεί στην «ε» ο επίκουρος καθηγητής στο τμήμα πληροφορικής του ιονίου, παναγιώτης βλάμος: «οι νευρολογικές ασθένειες είναι ουσιαστικά διαταραχές στη λειτουργία των μιτοχονδρίων -των μονάδων παραγωγής ενέργειας του οργανισμού- που λειτουργούν με συγχωνεύσεις και διασπάσεις. Αιτία των δυσλειτουργιών στις συγχωνεύσεις των μιτοχονδρίων αποτελεί το φαινόμενο της ηλεκτρικής θρόμβωσης, που θεμελίωσε η ερευνητική μας ομάδα. Η ηλεκτρική θρόμβωση οδηγεί σε ηλεκτρικά σύμπλοκα στην εσωτερική μεμβράνη του μιτοχονδρίου, οπότε η υπεραγωγιμότητα της μεμβράνης διακόπτεται, οδηγώντας με τη σειρά της στη μείωση της παραγωγής ενέργειας. Μοντελοποιήσαμε τη λειτουργία συγχώνευσης και διάσπασης των μιτοχονδρίων σε επίπεδες τομές τους και προσομοιώσαμε σε υπολογιστή τη λειτουργία της εσωτερικής τους μεμβράνης. Ετσι καταλάβαμε ακριβώς τη λειτουργία τους. Οταν τελειώσαμε, ταυτοποιήσαμε το μηχανισμό με τα αποτελέσματα των κλινικών μελετών που ήδη υπήρχαν. Ειδικά στην περίπτωση του αλτσχάιμερ, ο πληθυσμός των υγιών μιτοχονδρίων μειώνεται κατά πολύ, οδηγώντας σε νευρωνική οξειδωτική βλάβη».

μία άμεση συνέπεια της ανακάλυψης είναι ότι τώρα μπορεί να γίνεται εντοπισμός και διάγνωση ακριβώς πάνω στη βλάβη αυτή, πολύ πιο έγκυρα και έγκαιρα απ' ό,τι πριν. Πέρα από τη διάγνωση και πρόληψη των νευρολογικών διαταραχών, όμως, ανοίγεται το πεδίο για τις κλινικές μελέτες που θα οδηγήσουν στην εξεύρεση της κατάλληλης αγωγής, στο σχεδιασμό ενδεδειγμένων φαρμάκων ή στη δημιουργία μιας εναλλακτικής θεραπείας.

η έρευνα, στην οποία συμμετείχαν επίσης ο θάνος αλεξίου, υποψήφιος διδάκτορας βιοπληροφορικής και ο γιάννης ρέκκας, ερευνητής φυσικών επιστημών, έχει ήδη γίνει αποδεκτή από τη διεθνή ερευνητική κοινότητα και έχει τύχει σημαντικών δημοσιεύσεων -στην εγκυρότερη βάση ιατρικών δεδομένων στον κόσμο Medworm, συμπεριλαμβάνεται ανάμεσα στα 20 περισσότερο διαβασμένα άρθρα σε ένα σύνολο 4.500 εργασιών για μιτοχονδριακές ασθένειες.

ένα τόσο σημαντικό εύρημα σε κάθε περίπτωση είναι κρίμα να μείνει στα χαρτιά. Το ερώτημα είναι αν η απρόθυμη μέχρι σήμερα πολιτεία θα διαθέσει τις εργαστηριακές υποδομές που απαιτούνται προκειμένου να εξελιχθεί η έρευνα και να αποφέρει απτά αποτελέσματα ή αν οι ερευνητές θα αναγκαστούν να αποδεχτούν κάποια από τις προτάσεις που τους έχουν γίνει από το εξωτερικό.

τη σπουδαιότητα ενός εργαλείου καταπολέμησης ασθενειών, οι οποίες αναμένεται να κάνουν θραύση στο μέλλον, ενώ το παρόν αδυνατεί να τις αντιμετωπίσει αποτελεσματικά, ο καθένας είναι σε θέση να το κατανοήσει. Ειδικά για το αλτσχάιμερ, από το οποίο πάσχουν 160.000 άνθρωποι στη χώρα μας, σχεδόν το 90% αυτών των ανθρώπων μένουν με τις οικογένειές τους, καθώς λείπουν οι δημόσιες δομές και η φροντίδα τους απασχολεί περισσότερους του ενός φροντιστές, σύμφωνα με στοιχεία ερευνών που διέθεσε στην «ε» η πρόεδρος της εταιρείας αλτσχάιμερ αθηνών, νευρολόγος ψυχίατρος παρασκευή σακκά. Αυτή η εκφυλιστική του εγκεφάλου ασθένεια υπολογίζεται ότι πλήττει περίπου 7.300.000 ανθρώπους στην ευρώπη, 35 εκατομμύρια σε όλον τον κόσμο, ενώ μέχρι το 2050 οι ασθενείς εκτιμάται ότι θα υπερτριπλασιαστούν.
[http://www.enet.gr/?i=news.el.episthmh-texnologia&id=319569 enet.gr, 08:25 παρασκευή 21 οκτωβρίου 2011]

02_soma of cellNeuron

name::
* McsEngl.cellNeuron'02_soma!⇒neuron'soma,
* McsEngl.cellNeuron'att003-soma!⇒neuron'soma,
* McsEngl.cellNeuron'soma-att003!⇒neuron'soma,
* McsEngl.cellNeuron'body!⇒neuron'soma,
* McsEngl.neuron'soma,
* McsEngl.soma-of-cellNeuron!⇒neuron'soma,

description::
"The soma (somas), perikaryon (pl. perikarya), neurocyton, or cell body is the bulbous, non-process portion of a neuron or other brain cell type, containing the cell nucleus. The word 'soma' comes from the Greek 'σῶμα', meaning 'body'. Although it is often used to refer to neurons, it can also refer to other cell types as well, including astrocytes,[1] oligodendrocytes,[2] and microglia.[3] There are many different specialized types of neurons, and their sizes vary from as small as about 5 micrometres to over 10 millimetre for some of the smallest and largest neurons of invertebrates, respectively.
The soma of a neuron (i.e., the main part of the neuron in which the dendrites branch off of) contains many organelles, including granules called Nissl granules, which are composed largely of rough endoplasmic reticulum and free polyribosomes.[4] The cell nucleus is a key feature of the soma. The nucleus is the source of most of the RNA that is produced in neurons. In general, most proteins are produced from mRNAs that do not travel far from the cell nucleus. This creates a challenge for supplying new proteins to axon endings that can be a meter or more away from the soma. Axons contain microtubule-associated motor proteins that transport protein-containing vesicles between the soma and the synapses at the axon terminals. Such transport of molecules towards and away from the soma maintains critical cell functions. In case of neurons, the soma receives a large number of inhibitory synapses [5], which can regulate the activity of these cells. It has also been shown, that microglial processes constantly monitor neuronal functions through somatic junctions, and exert neuroprotection when needed [6].
The axon hillock is a specialized domain of the neuronal cell body from which the axon originates. A high amount of protein synthesis occurs in this region, as it contains many Nissl granules (which are ribosomes wrapped in RER) and polyribosomes. Within the axon hillock, materials are sorted as either items that will enter the axon (like the components of the cytoskeletal architecture of the axon, mitochondria, etc.) or will remain in the soma. In addition, the axon hillock also has a specialized plasma membrane that contains large numbers of voltage-gated ion channels, since this is most often the site of action potential initiation.[4]
The survival of some sensory neurons depends on axon terminals making contact with sources of survival factors that prevent apoptosis. The survival factors are neurotrophic factors, including molecules such as nerve growth factor (NGF). NGF interacts with receptors at axon terminals, and this produces a signal that must be transported up the length of the axon to the nucleus. A current theory of how such survival signals are sent from axon endings to the soma includes the idea that NGF receptors are endocytosed from the surface of axon tips and that such endocytotic vesicles are transported up the axon.[7]"
[{2020-04-29} https://en.wikipedia.org/wiki/Soma_(biology)]

03_neurite of cellNeuron

name::
* McsEngl.cellNeuron'03_neurite!⇒neuron'neurite,
* McsEngl.cellNeuron'att004-neurite!⇒neuron'neurite,
* McsEngl.cellNeuron'neurite-att004!⇒neuron'neurite,
* McsEngl.neurite-of-neuron!⇒neuron'neurite,
* McsEngl.neuron'neurite,
====== langoGreek:
* McsElln.αποφυάδα-νευρικού-κυττάρου!=neuron'neurite,

description::
"A neurite or neuronal process refers to any projection from the cell body of a neuron. This projection can be either an axon or a dendrite. The term is frequently used when speaking of immature or developing neurons, especially of cells in culture, because it can be difficult to tell axons from dendrites before differentiation is complete.[1]"
[{2020-04-29} https://en.wikipedia.org/wiki/Neurite]
===
analytic: αποφυαδες είναι οι απολύξεις του νευρικού-κυττάρου.
[hmnSgm, {1995-03}]

whole-tree-of-neuron'neurite::
* νευρικό-κύτταρο,

04_axon of cellNeuron

name::
* McsEngl.cellNeuron'04_axon!⇒neuron'axon,
* McsEngl.cellNeuron'att005-axon!⇒neuron'axon,
* McsEngl.cellNeuron'axon-att005!⇒neuron'axon,
* McsEngl.neuron'axon,
* McsEngl.neuron'neurite.axon!⇒neuron'axon,
* McsEngl.axon-of-neuron!⇒neuron'axon,
* McsEngl.nerve-fiber!⇒neuron'axon,
====== langoGreek:
* McsElln.νευρική-ίνα!=neuron'axon,
* McsElln.νευρίτης!=neuron'axon,

description::
νευρική-ίνα είναι η πιο μακριά αποφυάδα του νευρικού-κυττάρου.
[hmnSgm, {1995-03}]
τα νευρικά κύτταρα αποτελούνται από το κυτταρικο σώμα, που φέρνει τον πυρήνα και το κυτταρόπλασμα, και τις αποφυαδες. Η πιο μακριά αποφυάδα λέγεται νευρίτης ή νευρική ίνα, ενώ όλες οι άλλες, πιο κοντές, αποτελούν τους δενδρίτες.
[Αργύρης, {1994}, 84⧺cptRsc29⧺]

WHOLE:
* νευρικό-κύτταρο,

OPERATION⧺cptEpistem475.2⧺:
νευρική ωση/ώθηση είναι η κυματοειδής επέκταση της νευρικής διέγερσης κατά μήκος της νευρικής ίνας.
[Αργύρης, {1994}, 148⧺cptRsc29⧺]

SPECIFIC:
τις νευρικές ίνες ανάλογα με τη λειτουργία τους τις χωρίζουμε σε κινητικες, αισθητικες και συνδετικες.
[Αργύρης, {1994}, 245⧺cptRsc31⧺]

05_dendrite of cellNeuron

name::
* McsEngl.cellNeuron'05_dendrite!⇒neuron'dendrite,
* McsEngl.cellNeuron'att006-dendrite!⇒neuron'dendrite,
* McsEngl.cellNeuron'dendrite-att006!⇒neuron'dendrite,
* McsEngl.neuron'neurite.dendrite!⇒neuron'dendrite,
* McsEngl.dendrite-of-cellNeuron!⇒neuron'dendrite,
* McsEngl.neuron'dendrite,
====== langoGreek:
* McsElln.δενδρίτης!=neuron'dendrite,

description::
"Dendrites (from Greek δένδρον déndron, "tree"), also dendrons, are branched protoplasmic extensions of a nerve cell that propagate the electrochemical stimulation received from other neural cells to the cell body, or soma, of the neuron from which the dendrites project. Electrical stimulation is transmitted onto dendrites by upstream neurons (usually via their axons) via synapses which are located at various points throughout the dendritic tree. Dendrites play a critical role in integrating these synaptic inputs and in determining the extent to which action potentials are produced by the neuron.[1] Dendritic arborization, also known as dendritic branching, is a multi-step biological process by which neurons form new dendritic trees and branches to create new synapses.[1] The morphology of dendrites such as branch density and grouping patterns are highly correlated to the function of the neuron. Malformation of dendrites is also tightly correlated to impaired nervous system function.[2] Some disorders that are associated with the malformation of dendrites are autism, depression, schizophrenia, Down syndrome and anxiety.
Certain classes of dendrites contain small projections referred to as dendritic spines that increase receptive properties of dendrites to isolate signal specificity. Increased neural activity and the establishment of long-term potentiation at dendritic spines change the sizes, shape, and conduction. This ability for dendritic growth is thought to play a role in learning and memory formation. There can be as many as 15,000 spines per cell, each of which serves as a postsynaptic process for individual presynaptic axons.[3] Dendritic branching can be extensive and in some cases is sufficient to receive as many as 100,000 inputs to a single neuron.[4]
Dendrites are one of two types of protoplasmic protrusions that extrude from the cell body of a neuron, the other type being an axon. Axons can be distinguished from dendrites by several features including shape, length, and function. Dendrites often taper off in shape and are shorter, while axons tend to maintain a constant radius and be relatively long. Typically, axons transmit electrochemical signals and dendrites receive the electrochemical signals, although some types of neurons in certain species lack axons and simply transmit signals via their dendrites.[5] Dendrites provide an enlarged surface area to receive signals from the terminal buttons of other axons, and the axon also commonly divides at its far end into many branches (telodendria) each of which ends in a nerve terminal, allowing a chemical signal to pass simultaneously to many target cells.[4] Typically, when an electrochemical signal stimulates a neuron, it occurs at a dendrite and causes changes in the electrical potential across the neuron's plasma membrane. This change in the membrane potential will passively spread across the dendrite but becomes weaker with distance without an action potential. An action potential propagates the electrical activity along the membrane of the neuron's dendrites to the cell body and then afferently down the length of the axon to the axon terminal, where it triggers the release of neurotransmitters into the synaptic cleft.[4] However, synapses involving dendrites can also be axodendritic, involving an axon signaling to a dendrite, or dendrodendritic, involving signaling between dendrites.[6] An autapse is a synapse in which the axon of one neuron transmits signals to its own dendrites.
There are three main types of neurons; multipolar, bipolar, and unipolar. Multipolar neurons, such as the one shown in the image, are composed of one axon and many dendritic trees. Pyramidal cells are multipolar cortical neurons with pyramid shaped cell bodies and large dendrites called apical dendrites that extend to the surface of the cortex. Bipolar neurons have one axon and one dendritic tree at opposing ends of the cell body. Unipolar neurons have a stalk that extends from the cell body that separates into two branches with one containing the dendrites and the other with the terminal buttons. Unipolar dendrites are used to detect sensory stimuli such as touch or temperature.[6][7][8]"
[{2020-04-29} https://en.wikipedia.org/wiki/Dendrite]
===
Each nerve cell consists of a central portion containing the nucleus, known as the cell body, and one or more structures referred to as axons and dendrites. The dendrites are rather short extensions of the cell body and are involved in the reception of stimuli. The axon, by contrast, is usually a single elongated extension; it is especially important in the transmission of nerve impulses from the region of the cell body to other cells.
"Nervous System," Microsoft(R) Encarta(R) 97 Encyclopedia. (c) 1993-1996 Microsoft Corporation. All rights reserved.

06_synapse of cellNeuron

name::
* McsEngl.cellNeuron'06_synapse!⇒neuron'synapse,
* McsEngl.cellNeuron'att002-synapse!⇒neuron'synapse,
* McsEngl.cellNeuron'synapse-att002!⇒neuron'synapse,
* McsEngl.neuron'synapse,
* McsEngl.synapse-of-cellNeuron!⇒neuron'synapse, /sá-i-náps/,
====== langoGreek:
* McsElln.σύναψη-νευρικών-κυττάρων!=neuron'synapse,
* McsElln.σύναψη!=neuron'synapse,

description::

analytic: σύναψη νευρικού κυττάρου είναι η σύνδεση της νευρικής-του-ινας με άλλο νευρικό κύτταρο ή εκτελεστικό όργανο.
[hmnSgm, {1995-03}]
===
κάθε νευρώνας με τα τελικά του κομβία μπορεί να έρχεται σε λειτουργικη συνδεση με
- τους δενδρίτες,
- τα κυτταρικά σώματα ή και
- τους νευρίτες άλλων κυττάρων, καθώς και
- με ειδικά διαμορφωμένες θέσεις των εκτελεστικών οργάνων. Η θέση της λειτουργικής αυτης σύνδεσης μέσω της οποίας μεταβιβάζεται η νευρική ώση, λέγεται σύναψη.
[Αργύρης, {1994}, 246⧺cptRsc31⧺]

whole-tree-of-neuron'synapse::
* νευρικό-κύτταρο,

resource of cellNeuron

structure of cellNeuron

name::
* McsEngl.cellNeuron'structure,

structure::
* soma,
* neurite,
** axon,
** dendrite,
* synapse,
* δυναμικο ηρεμιας,
* σώμα,
 κυτταρόπλασμα
 πυρήνας

Each nerve cell consists of a central portion containing the nucleus, known as the cell body, and one or more structures referred to as axons and dendrites. The dendrites are rather short extensions of the cell body and are involved in the reception of stimuli. The axon, by contrast, is usually a single elongated extension; it is especially important in the transmission of nerve impulses from the region of the cell body to other cells.
"Nervous System," Microsoft(R) Encarta(R) 97 Encyclopedia. (c) 1993-1996 Microsoft Corporation. All rights reserved.

αποτελούνται από το κυτταρικο σώμα, που φέρνει τον πυρήνα και το κυτταρόπλασμα, και τις αποφυαδες. Η πιο μακριά αποφυάδα λέγεται νευρίτης ή νευρική ίνα, ενώ όλες οι άλλες, πιο κοντές, αποτελούν τους δενδρίτες.
[Αργύρης, {1994}, 84⧺cptRsc29⧺]

δυναμικο ηρεμιας:
οταν ένα νευρικό κύτταρο βρίσκεται σε ηρεμία -δεν επιδρά επάνω του κάποιο ερέθισμα- η κυτταρική του μεμβράνη εμφανίζει διαφορά δυναμικού, δυναμικο ηρεμιας, μεταξύ της εξωτερικής και της εσωτερικής επιφάνειας. Η εξωτερική επιφάνεια είναι ηλεκτροθετικότερη της εσωτερικής κατά 60 mV περίπου.
[Αργύρης, {1994}, 245⧺cptRsc31⧺]

DOING of cellNeuron

name::
* McsEngl.cellNeuron'doing,

doing::
τα νευρικά κύτταρα είναι εξειδικευμένα να
- δέχονται τα ερεθίσματα από το περιβάλλον, να τα
- μεταβιβάζουν στον εγκέφαλο, ο οποίος τα επεξεργάζεται, και να
- φερνουν στη συνέχεια τις εντολές στους μυς.
[Αργύρης, {1994}, 9⧺cptRsc29⧺]

τα κύτταρα του νευρικού-συστήματος μεταφέρουν με μεγάλη ταχύτητα ηλεκτρικά-σήματα τα οποία κωδικοποιούν πληροφορίες ή εντολές προς και από συγκεκριμένα σημεία του σώματος.
[RAM, επιστημη 21ος αιωνας, νοηση, δεκέμβριος 2002, 12]

WHOLE-PART-TREE of cellNeuron

name::
* McsEngl.cellNeuron'whole-part-tree,

whole-tree-of-cellNeuron::
* νευρικός-ιστός,
===
"In vertebrates, the majority of neurons belong to the central nervous system, but some reside in peripheral ganglia, and many sensory neurons are situated in sensory organs such as the retina and cochlea."
[{2020-05-04} https://en.wikipedia.org/wiki/Neuron]

part-tree-of-cellNeuron::
* ,

wholeNo-tree-of-cellNeuron::
* ,

cellNeuron.SPECIFIC

specific-tree-of-::
ανάλογα με την κατεύθυνση της πληροφορίας, σε σχέση με το κεντρικό νευρικό-σύστημα, που μεταδίδουν, οι νευρώνες χωρίζονται σε
- προαγωγούς ή αισθητικούς, που μεταφέρουν πληροφορία προς το Κνσ,
- απαγωγούς ή κινητικούς, που μεταφέρουν πληροφορία προς την αντίθετη κατεύθυνση, και σε
- ενδιάμεσους ή συνδετικούς, που βρίσκονται ανάμεσα στους άλλους δύο τύπους και συντονίζουν τη λειτουργία τους.
οι τελευταίοι αποτελούν την πλειονότητα των νευρώνων του ανθρώπινου σώματος.
[RAM, επιστημη 21ος αιωνας, νοηση, δεκέμβριος 2002, 41]

cellNeuron.aggregate-001

name::
* McsEngl.cellNeuron.001-aggregate,
* McsEngl.cellNeuron.aggregate-001,

description::
υπάρχουν περισσότεροι από 20 δισεκατομμύρια νευρώνες.
[RAM, επιστημη 21ος αιωνας, νοηση, δεκέμβριος 2002, 15]
===
οι νευρώνες του εγκεφάλου είναι περίπου 100 δισεκατομμύρια.
[Καθημερινή, {1995-05-21}, 31 Γ. Ριζόπουλοςcell.neuron-00]

cellNeuron.interneuron-002

name::
* McsEngl.cellNeuron.002-interneuron!⇒neuronInter,
* McsEngl.cellNeuron.interneuron-002!⇒neuronInter,
* McsEngl.neuronInter,

description::
"Interneurons (also called internuncial neurons, relay neurons, association neurons, connector neurons, intermediate neurons or local circuit neurons) are neurons that connect two brain regions, i.e. not direct motor neurons or sensory neurons. Interneurons are the central nodes of neural circuits, enabling communication between sensory or motor neurons and the central nervous system (CNS).[citation needed] They play vital roles in reflexes, neuronal oscillations,[2] and neurogenesis in the adult mammalian brain.
Interneurons can be further broken down into two groups: local interneurons and relay interneurons.[3][need quotation to verify] Local interneurons have short axons and form circuits with nearby neurons to analyze small pieces of information.[4] Relay interneurons have long axons and connect circuits of neurons in one region of the brain with those in other regions.[4] The interaction between interneurons allow the brain to perform complex functions such as learning, and decision-making."
[{2020-04-28} https://en.wikipedia.org/wiki/Interneuron]

cellNeuron.motor-003

name::
* McsEngl.cellNeuron.003-motor!⇒neuronMotor,
* McsEngl.cellNeuron.motor-003!⇒neuronMotor,
* McsEngl.neuronMotor,

description::
"A motor neuron (or motoneuron) is a neuron whose cell body is located in the motor cortex, brainstem or the spinal cord, and whose axon (fiber) projects to the spinal cord or outside of the spinal cord to directly or indirectly control effector organs, mainly muscles and glands.[1] There are two types of motor neuron – upper motor neurons and lower motor neurons. Axons from upper motor neurons synapse onto interneurons in the spinal cord and occasionally directly onto lower motor neurons.[2] The axons from the lower motor neurons are efferent nerve fibers that carry signals from the spinal cord to the effectors.[3] Types of lower motor neurons are alpha motor neurons, beta motor neurons, and gamma motor neurons.
A single motor neuron may innervate many muscle fibres and a muscle fibre can undergo many action potentials in the time taken for a single muscle twitch. Innervation takes place at a neuromuscular junction and twitches can become superimposed as a result of summation or a tetanic contraction. Individual twitches can become indistinguishable, and tension rises smoothly eventually reaching a plateau.[4]"
[{2020-04-28} https://en.wikipedia.org/wiki/Motor_neuron]

cellNeuron.sensory-004

name::
* McsEngl.cellNeuron.004-sensory!⇒neuronSensory,
* McsEngl.cellNeuron.sensory-004!⇒neuronSensory,
* McsEngl.afferent-neuron!⇒neuronSensory,
* McsEngl.neuronSensory,
* McsEngl.neuronSensory'(human-sensory-neuron)!⇒neuronSensory,
* McsEngl.sensory-neuron!⇒neuronSensory,

description::
"Sensory neurons, also known as afferent neurons, are neurons in the central nervous system, that convert a specific type of stimulus, via their receptors, into action potentials or graded potentials.[1] This process is called sensory transduction. The cell bodies of the sensory neurons are located in the dorsal ganglia of the spinal cord.[2]
This sensory information travels along afferent nerve fibers in an afferent or sensory nerve, to the brain via the spinal cord. The stimulus can come from extoreceptors outside the body, for example light and sound, or from interoreceptors inside the body, for example blood pressure or the sense of body position.
Different types of sensory neurons have different sensory receptors that respond to different kinds of stimuli."
[{2020-04-28} https://en.wikipedia.org/wiki/Sensory_neuron]

cellNeuron.multipolar-005

name::
* McsEngl.cellNeuron.005-multipolar,
* McsEngl.cellNeuron.multipolar-005,

description::
"A multipolar neuron is a type of neuron that possesses a single axon and many dendrites (and dendritic branches), allowing for the integration of a great deal of information from other neurons. These processes are projections from the neuron cell body. Multipolar neurons constitute the majority of neurons in the central nervous system. They include motor neurons and interneurons/relaying neurons are most commonly found in the cortex of the brain and the spinal cord. Peripherally, multipolar neurons are found in autonomic ganglia."
[{2020-05-02} https://en.wikipedia.org/wiki/Multipolar_neuron]

DOING of cellNeuroglia

doing::
τα νευρογλοιακά κύτταρα συμβάλλουν στη στηριξη και θρέψη των νευρικών κυττάρων και στην απομονωση των νευρικών ώσεων.
[Αργύρης, {1994}, 244⧺cptRsc31⧺]

cellNeuroglia.aggregate-001

name::
* McsEngl.cellNeuroglia.001-aggregate,
* McsEngl.cellNeuroglia.aggregate-001,

description::
ξεπερνούν αριθμητικά κατά πολύ τους νευρώνες [που είναι περισσότεροι από 20 δισ] και αποτελούν περίπου το μισό όγκο του νευρικού συστήματος.
[RAM, επιστημη 21ος αιωνας, νοηση, {2002-12-15}]

cellNeuroglia.astroglia-002

name::
* McsEngl.cellNeuroglia.002-astroglia,
* McsEngl.cellNeuroglia.astroglia-002,
* McsEngl.astrocyte,
* McsEngl.astroglia,

description::
"Astrocytes (from Ancient Greek ἄστρον, ástron, "star" + κύτος, kútos, "cavity", "cell"), also known collectively as astroglia, are characteristic star-shaped glial cells in the brain and spinal cord. They perform many functions, including biochemical support of endothelial cells that form the blood–brain barrier,[1] provision of nutrients to the nervous tissue, maintenance of extracellular ion balance and a role in the repair and scarring process of the brain and spinal cord following traumatic injuries. The proportion of astrocytes in the brain is not well defined; depending on the counting technique used, studies have found that the astrocyte proportion varies by region and ranges from 20% to 40% of all glia.[2]
Research since the mid-1990s has shown that astrocytes propagate intercellular Ca2+ waves over long distances in response to stimulation, and, similar to neurons, release transmitters (called gliotransmitters) in a Ca2+-dependent manner.[3] Data suggest that astrocytes also signal to neurons through Ca2+-dependent release of glutamate.[4] Such discoveries have made astrocytes an important area of research within the field of neuroscience."
[{2020-04-29} https://en.wikipedia.org/wiki/Astrocyte]

cellNeuroglia.microglia-003

name::
* McsEngl.cellNeuroglia.003-microglia,
* McsEngl.cellNeuroglia.microglia-003,
* McsEngl.microglia,

description::
"Microglia are a type of neuroglia (glial cell) located throughout the brain and spinal cord.[1] Microglia account for 10–15% of all cells found within the brain.[2] As the resident macrophage cells, they act as the first and main form of active immune defense in the central nervous system (CNS).[3] Microglia (and other neuroglia including astrocytes) are distributed in large non-overlapping regions throughout the CNS.[4][5] Microglia are key cells in overall brain maintenance—they are constantly scavenging the CNS for plaques, damaged or unnecessary neurons and synapses, and infectious agents.[6] Since these processes must be efficient to prevent potentially fatal damage, microglia are extremely sensitive to even small pathological changes in the CNS.[7] This sensitivity is achieved in part by the presence of unique potassium channels that respond to even small changes in extracellular potassium.[6] Recent evidence shows that microglia are also key players in the sustainment of normal brain functions under healthy conditions.[8] Microglia also constantly monitor neuronal functions through direct somatic contacts and exert neuroprotective effects when needed.[9]
The brain and spinal cord, which make up the CNS, are not usually accessed directly by pathogenic factors in the body's circulation due to a series of endothelial cells known as the blood–brain barrier, or BBB. The BBB prevents most infections from reaching the vulnerable nervous tissue. In the case where infectious agents are directly introduced to the brain or cross the blood–brain barrier, microglial cells must react quickly to decrease inflammation and destroy the infectious agents before they damage the sensitive neural tissue. Due to the lack of antibodies from the rest of the body (few antibodies are small enough to cross the blood–brain barrier), microglia must be able to recognize foreign bodies, swallow them, and act as antigen-presenting cells activating T-cells."
[{2020-04-29} https://en.wikipedia.org/wiki/Microglia]

SPECIFIC

specific-tree-of-::
* σπερματοζωαρια,
* ωαρια,

doing

doing::
* αντισώματα,

έχουν την ικανότητα να παράγουν ορισμένες πρωτεΐνες, τα αντισώματα, που ελευθερώνονται μέσα στο αίμα σε περίπτωση που εισβάλουν στον οργανισμό μικρόβια. Η παραγωγή των αντισωμάτων γίνεται σε απάντηση των ξένων ουσιών, κυρίως πρωτεϊνών του μικροβίου. Ετσι αρχίζει ένας χημικός πόλεμος ανάμεσα στα αντισώματα και τις ξένες ουσίες, τα αντιγόνα.
[Αργύρης, {1994}, 51⧺cptRsc29⧺]

structure of cellMuscle

structure::
οι μυικές ίνες των σκελετικών μυών αποτελούνται από σαρκείλημα, μυϊκά ινίδια, σαρκόπλασμα.
[Αργύρης, {1994}, 317⧺cptRsc31⧺]

DOING of cellMuscle

doing::
οι μυικές ίνες έχουν την ιδιότητα να διεγείρονται (διεγερσιμότητα), να αντιδρούν δηλ. στα ερεθίσματα που φτάνουν σ'αυτές με νεύρα.
Η απάντηση των μυών στο ερέθισμα εκδηλώνεται με τη συστολή τους.
[Αργύρης, {1994}, 29⧺cptRsc29⧺]

cellMuscle.SPECIFIC

specific-tree-of-::
* γραμμωτά-μυϊκά-κύτταρα,
* λεία-μυϊκά-κύτταρα,
* καρδιακά-μυϊκά-κύτταρα,

οι μυϊκές ίνες ανάλογα με την υφή τους, όπως αυτή παρουσιάζεται με το μικροσκόπιο, διακρίνονται σε
- γραμμωτες,
- λειες, και
- καρδιακες.
[Αργύρης, {1994}, 29⧺cptRsc29⧺]

οι μυικές ινες είναι επιμήκη μυϊκά κύτταρα.
[Αργύρης, {1994}, 147⧺cptRsc29⧺]

cellMuscle.striated

name::
* McsEngl.cellMuscle.striated!⇒cellStriated,
* McsEngl.cellStriated,
* McsEngl.cell.020-striated-muscle!⇒cellStriated,
* McsEngl.cell.striated-muscle-020!⇒cellStriated,
* McsEngl.striated-muscle-cell!⇒cellStriated,
====== langoGreek:
* McsElln.γραμμωτό-μυϊκό-κύτταρο!=cellStriated,

description::
analytic: γραμμωτό μυϊκό κύτταρο είναι μυϊκό-κύτταρο σε σχέση με την υφη του όπως διακρίνεται στο μικροσκόπιο.
[Αργύρης, {1994}, 29⧺cptRsc29⧺]

generic-tree-of-::
* cell,
* μυϊκό-κύτταρο,

cellMuscle.skeletal

name::
* McsEngl.cellMuscle.skeletal!⇒cellSkeletal,
* McsEngl.cellSkeletal,
* McsEngl.cellStriatedSkeletal!⇒cellSkeletal,
* McsEngl.cell.skeletal!⇒cellSkeletal,
* McsEngl.cell.026-skeletal!⇒cellSkeletal,

description::
·

cellMuscle.smooth

name::
* McsEngl.cellMuscle.smooth!⇒cellSmooth,
* McsEngl.cellMuscleStriatedNo!⇒cellSmooth,
* McsEngl.cell.021-smooth-muscle!⇒cellSmooth,
* McsEngl.cell.smooth-muscle-021!⇒cellSmooth,
* McsEngl.smooth-muscle-cell!⇒cellSmooth,
====== langoGreek:
* McsElln.λείο-μυϊκό-κύτταρο!=cellSmooth,

description::
analytic: λείο μυϊκό κύτταρο είναι μυϊκό-κύτταρο σε σχέση με την υφη του όπως διακρίνεται στο μικροσκόπιο.
[Αργύρης, {1994}, 29⧺cptRsc29⧺]
===
synthetic: αρχικός ορισμός σύνθεσης

generic-tree-of-cellSmooth::
* cellMuscle,

cellMuscle.cardiac

name::
* McsEngl.cellMuscle.cardiac,
* McsEngl.cellMuscleStriatedCardiac,
* McsEngl.cell.022-cardiac-muscle,
* McsEngl.cell.cardiac-muscle-022,
* McsEngl.cardiac-muscle-cell,
====== langoGreek:
* McsElln.καρδιακό-μυϊκό-κύτταρο,

description::
analytic: τελικός ορισμός ανάλυσης.
===
καρδιακό μυϊκό κύτταρο είναι μυϊκό-κύτταρο σε σχέση με την υφη του όπως διακρίνεται στο μικροσκόπιο.
[Αργύρης, {1994}, 29⧺cptRsc29⧺]
===
synthetic: αρχικός ορισμός σύνθεσης.

generic-tree-of-::
* cell,
* cellMuscle,

size of cellOvum

name::
* McsEngl.cellOvum'size,

description::
"The largest human cell (by volume) is the egg. Human eggs are 150 micrometers in diameter and you can just barely see one with a naked eye."
[https://www.nigms.nih.gov/education/Booklets/Inside-the-Cell/Documents/Booklet-Inside-the-Cell.pdf]

evoluting of cellOvum

evoluting::
τα ωάρια έχουν αρχίσει το σχηματισμό τους από την εμβρυϊκή ζωή της γυναίκας, όμως η ωρίμανσή τους γίνεται από το 10ο-14ο χρόνο, οπότε αρχίζει και η ηβη. Από την ήβη και μέχρι το 50ο περίπου χρόνο της ζωής της, η γυναίκα κάθε μήνα (28 μέρες) παράγει και ένα ωάριο, το οποίο κατερχόμενο προς τη μήτρα προκαλεί μία σειρά μεταβολών που γίνονται σ'αυτήν (περιοδος). η περιοδικότητα της παραγωγής ωαρίων βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο ορμονών της υπόφυσης, οι οποίες μεταδίδουν την περιοδικότητα της παραγωγής της και στην περιοδικότητα του ωοθηκικού κύκλου.
[Αργύρης, {1994}, 150⧺cptRsc29⧺]

SPECIFIC

specific-tree-of-::
στη διάρκεια της ζωής η γυναίκα παράγει περίπου 400 ωάρια.
[Αργύρης, {1994}, 113⧺cptRsc29⧺]

structure

structure::
* φωτουποδοχεις,
* κωνία,
* ραβδία,

κωνία είναι αποφυάδες των οπτικών κυττάρων. Χρησιμεύουν για την όραση στο φώς, τη διάκριση των χρωμάτων και την κεντρική όραση.
[Αργύρης, {1994}, 147⧺cptRsc29⧺]

ραβδία είναι αποφυάδες των οπτικών κυττάρων που χρησιμεύουν για την όραση στο ημίφως και την περιφερική όραση.
[Αργύρης, {1994}, 149⧺cptRsc29⧺]

evoluting

doing

doing::
blood-coagulation⧺cptBdyHmn283⧺

name::
* McsEngl.bood'coagualtion,

description::
τα αιμοπετάλια έχουν μεγάλη σημασία, γιατί συντελούν στην πήξη του αίματος κατά τους τραυματισμούς και τις αιμορραγίες.
[Αργύρης, {1994}, 52⧺cptRsc29⧺]

structure

structure::
τα αιμοπετάλια είναι απύρηνα, άχροα, μικρά κύτταρα με κόκκους στο κυτταρόπλασμά τους.
[Αργύρης, {1994}, 52⧺cptRsc29⧺]

aggregate

ο αριθμός τους υπολογίζεται σε 250.000 ανά κυβικό χιλιοστό.
[Αργύρης, {1994}, 52⧺cptRsc29⧺]

haemoglobin

name::
* McsEngl.cptBdyHmn194,
* McsEngl.haemoglobin,
====== langoGreek:
* McsElln.αιμοσφαιρίνη,

description::
analytic: αιμοσφαιρίνη είναι μία χρωστική ουσία διάσπαρτη στο κυτταρόπλασμα των ερυθροκυττάρων.
===
το όνομα των ερυθρών αιμοσφαιρίων οφείλεται σε μία χρωστικη που είναι διάσπαρτη στο κυτταρόπλασμά τους, την αιμοσφαρινη.
[Αργύρης, {1994}, 48⧺cptRsc29⧺]

evoluting

doing

doing::
ο ρόλος των ερυθρών αιμοσφαρίων είναι να μεταφέρουν οξυγόνο από τους πνεύμονες προς τους ιστούς για να γίνεται η καύση των τροφικών μορίων (υδατάνθρακες, λίπη).
[Αργύρης, {1994}, 49⧺cptRsc29⧺]

speed

How Fast Do Red Blood Cells Move?
A red blood cell can pass through a person's entire body in 20 seconds.

Red blood cells move completely throughout the body in approximately 20 seconds. Technically known as erythrocytes, red blood cells’ primary function is to deliver oxygen from the lungs to body tissues by circulating blood. Approximately 45% of the blood is comprised of red blood cells, and the body’s bone marrow produces around 2.4 million new red blood cells every second. In times of stress, the body is capable of producing over 100 million new red blood cells per second. Red blood cells flow through the body for approximately 120 days before being broken down and removed by white blood cells. One ounce of blood will typically contain around 150 billion red blood cells.
[http://www.wisegeek.com/how-fast-do-red-blood-cells-move.htm?m, {2014-12-19}]

structure

structure::
* αιμοσφαιρίνη,

τα ερυθροκύτταρα
- έχουν σχημα αμφίκοιλου δίσκου.
- δεν έχουν πυρήνα, μολονότι στα πρώτα στάδια του σχηματισμού τους ξεκινούν με πυρήνα.
[Αργύρης, {1994}, 7⧺cptRsc29⧺]

το όνομά τους οφείλεται σε μία χρωστικη που είναι διάσπαρτη στο κυτταρόπλασμά τους, την αιμοσφαρινη.
[Αργύρης, {1994}, 48⧺cptRsc29⧺]

aggregate

στα φυσιολογικά άτομα η πυκνότητα του αίματος σε ερυθροκύτταρα είναι περίπου 4.500.000 - 5.000.000 κύτταρα ανά κυβικό χιλιοστό αίματος. O αριθμός αυτός γίνεται μεγαλύτερος με το υψόμετρο.
[Αργύρης, {1994}, 49⧺cptRsc29⧺]

ο αριθμός των αιμοσφαιρίων είναι περίπου σταθερός. Αυτό γίνεται, γιατί ο ρυθμός παραγωγής είναι ίσος με το ρυθμό καταστροφής τους.
[Αργύρης, {1994}, 50⧺cptRsc29⧺]

evoluting

evoluting::
η σπερματογενεση, η παραγωγή σπερματοζωαρίων, αρχίζει περίπου από την ηλικία των 13 ετών σαν αποτέλεσμα της διέγερσης των όρχεων από τη θυλακιοτροπο ορμόνη.
τα πρόδρομα γεννητικά κύτταρα λέγονται σπερματογονα και απ' αυτά θα παραχθούν τελικά τα ώριμα σπερματοζωάρια με τη βοήθεια και της τεστοστερόνης μέσα από μία πολύπλοκη διαδικασία που περιλαμβάνει μιτωτικές και μειωτικές διαιρέσεις και κυτταρική διαφοροποίηση.
[Αργύρης, {1994}, 429⧺cptRsc31⧺]

structure

structure::
* αυχενας,
* κεντροσώματιο,
* κεφαλη,
* μιτοχονδρια,
* ούρα,
* πυρήνας,

κάθε σπερματοζωάριο είναι πολύπλοκο, κινητο κύτταρο, του οποίου το DNA είναι συγκεντρωμένο στην κεφαλή του, ενώ η ούρα του δίνει την κινητικότητα που είναι απαραίτητη για τη γονιμοποίηση.
[Αργύρης, {1994}, 431⧺cptRsc31⧺]

evoluting

evoluting::
για να είναι αντιληπτή η γεύση μιας ουσίας, πρέπει αυτή να είναι διαλυμένη στο σάλιο ή άλλο υγρό.

ο μηχανισμός της διέγερσης των υποδοχέων της γεύσης δεν είναι τελείως γνωστός. Πιστεύεται ότι ιόντα ή μόρια των διαλυμένων ουσιών όταν έρθουν σε επαφή με τα γευστικά κύτταρα, προκαλούν τη γένεση της νευρικής διέγερσης.
[Αργύρης, {1994}, 287⧺cptRsc31⧺]

disease (link)

structure of cellLeucocyte

name::
* McsEngl.cellLeucocyte'structure,

structure::
είναι κύτταρα με πυρήνα χωρίς χρωστική και με σχήματα διάφορα. Το μεγεθος τους ποικίλλει.
[Αργύρης, {1994}, 50⧺cptRsc29⧺]

DOING of cellLeucocyte

name::
* McsEngl.cellLeucocyte'doing,

doing::
τα λευκοκύτταρα είναι ο κινητός αμυντικός μηχανισμός του σώματος.
===
τα λευκά αιμοσφαίρια έχουν την ικανότητα να διαπερνούν τα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων, να κινούνται με αμοιβαδοειδείς κινήσεις και να συγκεντρώνονται εκεί όπου έχει γίνει εισβολή μικροβίων. Στη συνέχεια καθένα από τα λευκά αιμοσφαιρια σε επαφή με το μικροοργανισμό κάνει εγκόλπωση, τον περιβάλλει με το κυτταρόπλασμά του και τον εγκλωβίζει στο σώμα του, όπου με πεπτικά ένζυμα τον διαλύει. Αυτό λέγεται φαγοκύτωση.
[Αργύρης, {1994}, 51⧺cptRsc29⧺]

evoluting of cellLeucocyte

name::
* McsEngl.cellLeucocyte'evoluting,

cellLeucocyte.SPECIFIC

specific-tree-of-::
ανάλογα με την κυτταρική μορφολογία, και ορισμένα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που βοηθούν στην αναγνώρισή τους (διάφορες αντιδράσεις κυτταρικής βαφής) πεντε διάκριτοι τύποι λευκοκυττάρων, κυκλοφορούν στο αίμα,
τα ηωσινοφιλα,
τα βασεοφιλα,
τα ουδετεροφιλα,
τα μονοκύτταρα, και
τα λεμφοκύτταρα,
[Αργύρης, {1994}, 383⧺cptRsc31⧺]
===
* βασεοφιλα,
* ηωσινοφιλα,
* λεμφοκύτταρα,
* μονοκύτταρα,
* ουδετεροφιλα,

cellLeucocyte.aggregate

name::
* McsEngl.cellLeucocyte.aggregate,

ο αριθμός των λευκοκυττάρων κυμαίνεται από 6000-8000 ανα κυβικό χιλιοστό.
αυτή είναι η φυσιολογική τιμή που μπορεί να αυξηθεί στο τριπλάσιο ή και το τετραπλάσιο κατά τη διάρκεια βακτηριακών μολύνσεων.
μία υπερβολική αύξηση του αριθμού των λευκών αιμοσφαιρίων χωρίς προφανή αιτία, μπορεί να είναι λευχαιμία.
[Αργύρης, {1994}, 51⧺cptRsc29⧺]

cell.osteocyte-027

description::
"An osteocyte, a star-shaped type of bone cell, is the most commonly found cell in mature bone tissue, and can live as long as the organism itself.[1] The adult human body has about 42 billion of them.[2] Osteocytes do not divide and have an average half life of 25 years. They are derived from osteoprogenitor cells, some of which differentiate into active osteoblasts.[1] Osteoblasts/osteocytes develop in mesenchyme.
In mature bone, osteocytes and their processes reside inside spaces called lacunae (Latin for a pit) and canaliculi, respectively.[1] Osteocytes are simply osteoblasts trapped in the matrix that they secrete. They are networked to each other via long cytoplasmic extensions that occupy tiny canals called canaliculi, which are used for exchange of nutrients and waste through gap junctions.
Although osteocytes have reduced synthetic activity and (like osteoblasts) are not capable of mitotic division, they are actively involved in the routine turnover of bony matrix, through various mechanosensory mechanisms. They destroy bone through a rapid, transient (relative to osteoclasts) mechanism called osteocytic osteolysis. Hydroxyapatite, calcium carbonate and calcium phosphate is deposited around the cell."
[https://en.wikipedia.org/wiki/Osteocyte]

name::
* McsEngl.osteocyte-007!⇒cellOsteocyte, /osteosáit/,

cell.osteoblast-008

name::
* McsEngl.cell.008-osteoblast!⇒cellOsteoblast,
* McsEngl.cellOsteoblast,
* McsEngl.cell.osteoblast-008!⇒cellOsteoblast,
* McsEngl.osteoblast-cell!⇒cellOsteoblast, {2012-08-04},
* McsEngl.osteoblast.human!⇒cellOsteoblast, {2012-08-04},
====== langoGreek:
* McsElln.κύτταρο.οστεοβλάστης!=cellOsteoblast,
* McsElln.οστεοβλάστης!=cellOsteoblast,

description::
analytic: οστεοβλάστης είναι ειδικό κύτταρο που παράγει οστεϊνη.
[Αργύρης, {1994}, 148⧺cptRsc29⧺]
===
synthetic: αρχικός ορισμός:

generic-tree-of-::
* cell,

cellBone.osteoclast

name::
* McsEngl.cell.025-osteoclast!⇒cellOsteoclass,
* McsEngl.cellOsteoclass,
* McsEngl.cell.osteoclast-025!⇒cellOsteoclass,
* McsEngl.osteoclast-cell-025!⇒cellOsteoclass,

description::
"An osteoclast (from Ancient Greek ὀστέον (osteon), meaning 'bone', and κλαστός (clastos), meaning 'broken') is a type of bone cell that breaks down bone tissue. This function is critical in the maintenance, repair, and remodelling of bones of the vertebral skeleton. The osteoclast disassembles and digests the composite of hydrated protein and mineral at a molecular level by secreting acid and a collagenase, a process known as bone resorption. This process also helps regulate the level of blood calcium.
Osteoclasts are found on those surfaces of bone which are undergoing resorption. On such surfaces, the osteoclasts are seen to be located in shallow depressions called resorption bays (Howship's lacunae). The resorption bays are created by erosive action of osteoclasts on the underlying bone. The border of the lower part of an osteoclast exhibits finger-like processes due to presence of deep infoldings of the plasmalemma; this border is called ruffled border.The ruffled border lies in contact with the bone surface within a resorption bay. The periphery of the ruffled border is surrounded by a ring-like zone of cytoplasm which is devoid of cell organelle but is rich in actin filaments. This zone is called clear zone or sealing zone. The actin filaments enable the cell membrane surrounding the sealing zone to be anchored firmly to the bony wall of Howship's lacunae. In this way a closed subosteoclastic compartment is created between the ruffled border and the bone that is undergoing resorption. The osteoclasts secrete hydrogen ions, collagenase, cathepsin K and hydrolytic enzymes into this compartment. Resorption of bone matrix by the osteoclasts involves two steps: (1) dissolution of inorganic components (minerals), and (2) digestion of organic component of the bone matrix.The osteoclasts pump hydrogen ions into subosteoclastic compartment and thus create an acidic microenvironment, which increases solubility of bone mineral, resulting in the release and re-entry of bone minerals into the cytoplasm of osteoclasts to be delivered to nearby capillaries. After the removal of minerals, collagenase and gelatinase are secreted into the subosteoclastic compartment. These enzymes digest and degrade collagen and other organic components of decalcified bone matrix. The degradation products are phagocytosed by osteoclasts at the ruffled border. Because of their phagocytic properties, osteoclasts are considered to be a component of the mononuclear phagocyte system (MPS). The activity of osteoclasts is controlled by hormones and cytokines. Calcitonin, a hormone of thyroid gland, suppresses the osteoclastic activity. The osteoclasts do not have receptors for parathyroid hormone (PTH). However, PTH stimulates the osteoblasts to secrete the cytokine called osteoclast-stimulating factor, which is a potent stimulator of the osteoclastic activity.[1]
An odontoclast (/odon·to·clast/; o-don´to-klast) is an osteoclast associated with absorption of the roots of deciduous teeth.[2][3][4]"
[{2020-03-12} https://en.wikipedia.org/wiki/Osteoclast]